Ji gelê me û rayagiştî re!
Yên ku pêşeroja azad a gelan diyar dikin rêber û lehengên gel in. Ew gelên ku wisa lehengên ku destanan di hemêza xwe de nikaribin derxînin, di dîrokê de tune bûne. Ji ber ku gel encax dikarin bi lehengên xwe vejîn û xwe bigihînin rizgariyê.
- Ayrıntılar
Ji gelê me û rayagiştî re!
Di 10’ê gulana 2009’an de ji hêla artêşa TC’ê ve li hember qada Koyî Spî ku girêdayî Eyelata Amedê ye êrîşeke hewayî li dar ketibû û di vê êrîşê de hevalê me yê bi navê Rizgar Derxust ku Alîkarê Fermandarê Eyaleta Amedê bû birîndar bûbû. Digel hemû hewldanên me rêheval Rizgar gihîştiye şehadetê.
- Ayrıntılar
Ji gelê me û rayagiştî re!
Di 12’ê pûşperê de ji hêla artêşa TC’ê ve bi beşdariya cahşên eşîrên Gevda û Mamxurî li hember qadên Belatê Sadûn, Xarka, Dola Behîca, Gundê Heştê, Gisê, Girê Helwesîs, Gundê Zavîtê û Xube ku girêdayî Çelê ku navçeya bajarê Colemêrgê ye operasyonek hatiye li dar xistin. Operasyona navborî di 13’ê pûşperê de bi paş ve vekişiyaye.
16 Pûşper 2009
Navenda Ragihandina Çapemeniyê ya HPG’ê
- Ayrıntılar
Ji gelê me û rayagiştî re!
Di 14’ê pûşperê de danê êvarî saet di navbera 19:00-23:00’an de li Qadên Parastina Medyayê li hember qadên Kanî Borî, Kela Evdal, Alanîş û Tepê Şehîd Şêxmûs ku girêdayî Heftanînê ne, ji hêla artêşa TC’ê ve êrîşeke bi obûs û hawanan hatiye li dar xistin.
15 Pûşper 2009
Navenda Ragihandina Çapemeniyê ya HPG’ê
- Ayrıntılar
Cemîl Bayik
Rewşa bêçalakîtiyê ku Tevgera Azadiya Kurdistanê îlan kiribû û heta 15’ê Tebaxê dirêj kir bi rengekî yekalî berdewam dike. Ev daxuyaniya yekalî hatiye îlankirin nayê wateya ku pevçûn pêk nayên. Hêj pevçûn û şer didome. Aşkera ye ku ji rewşa tê jiyîn hêzên azadiya kurd ne berpirs in. Berpirs ên li Tirkiyeyê di şerê taybet û qirêj de israr dikin bi xwe ne.
Aştî ji bo Tirkiyeyê ji her demê bêhtir bûye hewcedariyek. Ji ber ku fatureya giran a şerê bi dehan salan didome li gel hatiye birîn û giraniya vî barî ya li ser milê gel îro ji her demê bêhtir xwe dide nîşandan.
Di dewşa heyî de li Tirkiyeyê pirsgirêkên şer ên di warê leşkerî, aborî yan çavkaniya mirovan de tên jiyîn tenê nayên jiyîn. Pirsgirêkên giran ên di qada civakî û derûnî de jî tên dîtin. Ji ber ku bi milyonan mirov yekser di nav vî şerî de ne û yên mayî jî ji di kevine bin bandora wîde tevahiya civaka Tirkiyeyê ji vê yekê tesîr bûye. Bi gotineke din, li Tirkiyeyê civak yekser û vekirî kişandina nav dijwariyê û ketiye rewşeke ku cînetê dijî. Nûçeyên ku rojane di weşanên ragihandin û çapemeniyê de cîh digirin vê yekê piştrast dikin.
Bi vî rengî li Tirkiyeyê civak a di nava çerxa dijwariyê dê dikişînin nava jiyaneke ji siberoja xwe bifikar.Ev rewş ji bo civaka Tirkiyeyê bi tu awayî mîna nîşaneya xêrê nikare were dîtin. Zirareke mezin didin civaka Tirkiyeyê. Îlankirina rewşa bêçalakîbûnê ya hêzhen azadî û demokrasiya Kurdistanê, gavên ji bo sazkirina aştiyê ku diavêje di vê wateyê de ji bo rizgarbûna ji vê rewşa xeter a civaka tirk derfetekê diafirîne. Lê belê ev yek rast nayê dîtin. Berovajî şaş dixwînin û ev yek jî dibe sedema kurtirbûna rewşê.
Ên berdewamiya şerê taybet û qirêj li gor berjewendiyê xwe dibînin di domandina vî şerî de bi israr in. Tevî îlankirina rewşa bêçalakîbûnê ya ji aliyhe Hêzên Azadiya Kurdistane jî, ji ber vê yekê êrîşî qadên gerîla dikin, zextên li ser sazî û hêzên siyaseta demokratîk her diçe tên tundtir kirin.
Li Tirkiyeyê heta kengî ev rewş dê were jiyîn?
Di rewşa heyî de her kes û derdorên berjewendiyê civaka Tirkiyeyê diparêzin ji her demê bêhtir bi rengekî lezgînî bersivandina vê pirsê re rû bi rû ne. Şert û mercên ku Hêzên Azadiya Kurd afirandine li holê ne û lewre ji bo berjewendiyê civaka Tirkiyeyê bersivandina vê pirsê gelek girîng e. Nikare bê gotin ku ev yek li Tirkiyeyê mîna tê xwestin hatiye fêmkirin. Mudaxeleya qada siyasetê ya Serfermandarê Artêşa Tirk Îlker Başbûg, bûye sedema vê yekê. Beriya mudaxeleya Îlker Başbûg pirsgirêka kurd baştir dihate guftûgokirin, tevî hin kêmasiyê heyî jî der barê çareseriyê de nerîn dihatin aşkerakirin. Bi vê yekê re jî civaka Tirkiyeyê çavkaniya bingehîn a pirgirêka didît û eleqeya wan zêde dibû. Niha ev yek ji holê hatiye rakirin. Her diçe Tirkiyeyê rola kor, kerr û lalan dilîze.
Ên ev rewş afirandin jî derdorên di şerê taybet-qirêj de israr dikin in. Van derdoran atmosfera ber bi çareseriyê ve li gor berjewendiyê xwe nedîtin. Lewma jî dira delêliya şer dikin û edebiyata, ‘Emê bikûjin, ser jêkin’ dista derxistin pêş. Dema vê yekê dikin jî bandorên şerê bi dehan salan li ser civaka Tirkiyeyê bûye jî tine dihesibînin. Diyar e ku ev derdor ji gelê Tirkiyeyê heznakin û xizmeta berjewendiyê wî nakin.
Civaka Tirkiyeyê heta kengî wê tahamûlî vê yekê bike? Rewşa civak têde ye nîşan dide ku zêde hêza talamûlkirinê nemaye. Derketina pêş a rewşa halê cînnetê ya civakê nîşaneya vê yekê ye. Divê ev rastî ji aliyê her kesê paşeroja Tirkiyeyê difikire ve bê dîtin.
Dewlet di polîtikayên civak anîne rewşa îro de israr dike. Li Kurdistanê operasyon didomin, binçavkirin-girtin û li hember qadên derveyî sînor ji bejahî û hawayî bombebaran berdewam dikin. Hata ev êrîş tên berfireh kirin û wan tînin rewşeke bêbextiyê.
Devleta tirk, bi bikaranîna polîtakayên DYA’yê yên ji bo Asya Navîn û Rojhilata Navîn dixwaze pîlanê xwe bibe serî. Dema vê yekê dike hewldana li gel xwe bikaranîna dewletên Îran, Iraq û Suriyeyê jî dide. Ev dewlet di navbera xwe de heta astekê jî gihiştine biryarên hevbeş. Van tevan jî di dema ku Hêzên Azadiya Kurdistanê rewşa bêçalakîbûnê îlan kiriye de pêk tînin.
Divê civaka tirk û rewşenbîr van tevan bibînin û helwesetek berpirsiyarî nîşan bidin. Hewldanên aştiyê yên ku em gelek wateyê didin wan hene. Lê mixabin ev bi tenê têrê nakin. Divê ev hewldan giştî bibin û tevahiya civakê himbêz bikin. Dema ev yek pêk hat jî li Tirkiyeyê aştî wê bibe têgeheke ku bihêztir tê bilêvkirin. Di rewşeke wisa de dê yên di şerê taybet-qirêj de israr dikin nikaribin înyada xwe bidomînin.
Hêzên Azadiya Kurd piştî 29’ê Adarê rewşa bêçalakîbûnê heta 1’ê Hezîranê dirêj kirin. Ev rewş, li Tirkiyeyê ji bo aştî were sazkirin mîna tê xwestin nehat nirxandin. Tevî vê yekê jî heta 15’ê Tîrmehê hate dirêjkirin. Ev helwesta me israra me ya ji bo sazkirina aştiyê û çareserkirina pirsgirêka kurd radixe ber çavan. Niha ji 15’ê Tîrmehê re rojên bi hejmar man. Mehek ne demeke dirêj e.
Beriya niha jî me gotibû, aştî ne encameke ku bi seknê mirov karibe xwe bigihîne. Divê di oxira wê te têkoşîn bê dayin û civak lê xwedî derkeve. Ev li Tirkiyeyê dikare pêk were. Bandorên şerê bi dehên salan didome yên li ser civaka Tirkiyeyê ya derketiye asta trawmayê vê têkoşînê mîna pêwistiyeke lezgînî tîne pêşiya me.
- Ayrıntılar
Rêber APO
Ez li vê derê ji bo ku riya aşitiyê vekim, nefes binefes têdikoşim. Ez di bin zexteke mezin a vê yekê de me. Hema hema wer lê hatiye ku ez bi şevan nikarim rakevim. Gelê min girêdayî min e. Lê di vê pêvajoyê de divê gel jî pir bixebite û pir hişyar be. Em ji bo pêvajoya çareseriyê mijul dibin, lê ger tasfiyekirinê bisepînin, wê encamên vê pir giranbin û gunehê wî jî, wê li istûyê Erdogan bimîne, ji ber ku hikumet ew e. Bi vê tasfiyekirinê, ne tenê wê hewl bidin ku tenê PKK çekan berde, her wisa wê hewl bidin ku hemû rêxistin û îradeya ku ji aliyê gel ve hatine afirandin ji holê rakin. Ez dibêjim ku ev pir xeter e.
Ez li vê derê bi rengekî eşkere bangewaziya xwe li birêz Erdogan û birêz Baykal dikim. Ev bi navê min dikare were weşadin jî. Em ne li hemberî prensîbên destpêkê yên komarê ne. Her wisa, em ne li hemberî Mistefa Kemalin jî. Mistefa Kemal damezrînerê vê komarêye. Mistefa Kemal ji bo Kurdan dixwest ku di wîlayetên wan de xweseriyeke berfireh a li ser bingeha hilbijartinan çêbe. Desturabingehîn a 1921 vê yekê digre dest. Kesê vê dixwaze Mistefa Kemal e. Loma em girîngî didin prensîbên destpêkê yên komarê.
Tam li vê derê ez dixwazim vê yekê bêjim. Di rastiyê de ez naxwazim der barê serokwezîr de pir zêde biaxivim. Lê, ev tiştê ku tê kirin di monarşiyêde jî –ku rêveberiya yek kesî ye- û di olîgariyê de jî nikare were kirin. Tu qet girîngî nadî parlementoya ku ji aliyê gel ve hatiye pejirandin. Hûn du kes dirûnin û der barê çarenûsa gel de biryaran didin, bêyî li berçav girtina van hemû îradeyan. Ev dîktatorî ye. Hûn nikarin vê yekê bi min bidin daqurtandin. Hûn nikarin vê yekê bi ti tiştî vebêjin. Erdogan dibêje “xaleke werçerxê ye”, neçar e vê yekê ji gelê xwe re vebêje. Di bin berpirsyariya vê de ye. Tu nikarî bi rêya ne li ber çav girtina hikumet û parlementoya xwe, tu rûnî û biryaran bidî. Ev di diktatoriyan de jî nîn e. Ez texmîn dikim li wê derê çi tê axaftin, ji bo me ne razeke mezin e. Di wê hevdîtinê de kurdan kirin mijara bazariyê. Erdogan kurdan kir mijara bazariyê û got ku tu dikarî li hemberî kurdan operasyonan bikî. Li ser min bazariyan dikin. Weke tê texmîn kirin, ne serbixwene jî. Li vî welatî mirov nikarin pir tiştan têbigihijin. Dema nikaribin têbigihijin û nikaribin çareser jî bikin, nikarin tekoşîneke rast jî bikin.
Em îro jî şans didine aştiyê. Lê ger vê yekê bi awayekî rast nenirxînin, vî tiştî ji bo tasfiyekirinê ji xwe re bikin weke emrazek û dîsa bêjin “vana lewaz dibin, ji hev dikevin, emê wisa wan biperçiqînin, emê wan biqedînin û em ê wan bibînin û tune bikin”; wê demê ez ê jî ji gelê kurd re bêjim “li çareya serê xwe mêzekin, aştî çênabe. ji niha û pê ve ji vê derê tiştekî ku ez karibim bikim nîn e. Di aliyê fizîkî de jî mercên min ne guncav in; di aliyê hiqûqî de jî û siyasî de jî gengaz nîne ku ez ji vê derê rêxistinê rêve bibim. Eger piştî 1’ê Rezberê tu hîn jî bêjî “ez ê biçim li wan bigerim, wan bibînim û tune bikim”, wê demê wê ev şer pêş bikeve. Êdî wê aliyê vê yekê yê bajar, gund, deşt, çiya derveyî sînor û hwd… nemîne. Ez ê ji bo PKKê jî wê demê vî tiştî bêjim: “biryarên xwe bixwe bigrin. Rêxistina we û rêveberiya we heye. Hûn bixwe biryar bidin ka hunê şerekî çawa pêşbixin”.
Ez ji gerîla re jî dibêjim. Eger tu derkevî serî çiyan û nizanibî şer bikî, tu yê bimirî û ji vê yekê jî bi tevahî tu berpirsiyar î. Ev panzdeh sal in ez tekoşînekî aştiyê dikim ku nikare bi Gandhî re were berawirkirin; lê ger nebe, divê hûn jî têkoşîna parastina hebûna xwe û azadiya xwe bikin. Eger h3un nekin, hûnê bimirin. Armanc divê li ser bingeha parastina hebûnên xwe û azadiyên xwe be. Ev êdî ji bo kurdan şerekî hebûnê û xwe parastinê ye.
Ez ê heta dawiya meha tebaxê nexşeya rê diyar bikim. Ez ê vê yekê hem ji hikumetê re hem jî ji PKK’ê re pêşkêş bikim û piştre ez ê xwe vekşînim. Wateya îlahkirina min nîn e, ez ne Xweda me. Apollon heye, xwedayê şer e. Ez Apo me, ne Apollon im. Ez di aliyê siyasî û hiqûqî de ji vê derê nikarim serokatiya pratîkî bikim. Di pêşniyarên xwe yên çareseriyê de, ez ê qada azadiya kurdan nîqaş bikim.
- Ayrıntılar
Ji gelê me û rayagiştî re!
1. Di 12’ê pûşperê de êvarî saet di navbera 21:00-00:00’an de artêşa TC’ê obûs û hawanan avêtiye Girê Konferansê, Geliyê Pisaxa, Dola Aş û Girê Aş ku girêdayî Heftanînê ku li Qadên Parastina Medyayê ne.
- Ayrıntılar
Ji gelê me û rayagiştî re!
1. Di 12’ê pûşperê de ji danê sibehî pê ve artêşa TC’ê li hember qadên Oremar û Çarçela ku girêdayî navçeya Gevera Colemêrgê ne operasyonek dane destpêkirin û ev operasyon hê jî didome.
- Ayrıntılar
Ji gelê me û rayagiştî re!
Piştî biryara tevgera me ya bêpevçûniyê, artêşa TC’ê li sehaya me di operasyonan de bi zanebûn cahşan dide pêş. Artêşa TC’ê bi vî awayî hewl dide ku gerîlayên me yên ku di rewşa bêpevçûniyê de ne tune bikin û ji ber vê yekê ji bona vê jî cahşan çalaktir kirine. Em wekî Fermandariya Sehaya Botanê ya HPG’ê cahşan hişyar dikin da ku beşdarî operasyonan nebin. Digel vê yekê ku beşdarbûna cahşan a operasyonan pêk bê, wê ji encamên wê em ê berpirs nîn bin.
12 Pûşper 2009
Fermandariya Sehaya Botanê ya HPG’ê
- Ayrıntılar
Piştî ku me hevala Nûjîn dît û ew sohbeta wê ya bi bandor ku ez ê tu carî ji bîr nekim kir, ez bi hevalê Serdar re mijûl bûm. Bi gotina hevalê Serdar min ji çenteyê wê pembû û tendiryod derxistin. Bi vî awayî an bi dengê serdar ez ji nava nîgaşan derketim û vegeriyam jiyana rastîn. Di wê navberê de min ji hevalê Qendîl pirsî, ka gelo li cem wî av heye an nîn e.
Lê rewşa ku em ketibûnê û pirsa ku min kir, kir ku dilê bi me bişewite. A rast dilê me, me bixwe li xwe dianî. Li ser pirsa min, hevalê Qendîl; “ Weleh hebû, lê ez nizanim, bê li ku maye, ka deqeyek ez herim mêze bikim, ez ê zû vegerim”
Di vê navberê de ez bi dermankirina birînê mijûl bûm. Pê re jî min henekan jî dikir, da ku moralê Serdar bînim cî. Di dest me de jixwe tenê şûtika me hebû û min bi qasî çend bihostan jêkir û pê birînê girê da. Hê ez bi birînê re mijûl dibûm, hevalê Qendîl hate hawara me û bi bîdonek avê ku nîvco bû vegeriya.
Bi dîtina bîdonê re hevalê Serdar demildest xwe çengî avê kir. Lê nedibû ku di vê rewşê de ez avê bidimê. Min jî bêyî ku ew bîdonê avê bigire, bi destê xwe min avê kêm kêm dayê. Yanî hema mirov dikare bêje, kêmek qirika xwe şil kir. Ji ber di rewşên wisa de av xwînê ron dike û ev jî dike ku xwîn zêdetir biherike.
Di birîndariyande herî zêde av tê xwestin. Hebe tunebe av e. Tîbûn dertê asta herî jorîn. Lê berevajî vê ya herî ne baş jî av e. Lê israra avxwestina Serdar berdewam dikir. Jixwe tîbûna min ne hewceye ez bahs bikim. Ji duh û pê de dilopek av neketibû qirika min. Lêvên min jî hem terikîbûn hem jî qalik girtibûn. Hinavê min dişewitîn. Min jî ji ava bîdonê qurtek vexwar. Hesteke wisa xweş bû ku, mîna ku ez ji nû ve jidayîk bûbûm. Fena şîrê dayîkê bû...
Êdî em derengî diketin. Pêwîst dikir ku em bikevine tevgerê. Divê me xwe bi lezgînî avêtina piştî sirtê li hember me. Deqeyek jî deqeyek bû. Çi deqeyek, çirkek jî bo me jiyanî bû. Bi vî awayî me Serdar girt navbera xwe û em ketin rê. Piştî ku em gihîştin piştî gir, ez û hevalê Qendîl zivirîn çepera xwe ya ku hevala Nûjîn jê berpirs bû...
Seat dihate dozdehan. Roj tam bilind bûbû û yekser li ser serê me bû. Ji aliyekê ve tîna rojê û ji aliyê din ve jî tîna kevin û latan. Jixwe tîna pevçûnê ji hemûyan zêdetir sotîner bû. Di bin vê qileqijê de em gihîştin cem hevala Nûjîn û pê re jî bi lezgînî min çepera xwe girt. Hemû hevalan serê xwe bi şûtikên leşkerî pêçabûn. Li ser vê yekê min jî serê xwe bi şûtikê girê a. Min ji şûtika xwe parçeyek jêkir û min porê xwe xwe pê girê da. Ev serî girêdan û porpêçan jî xulikdariya hevala Nûjîn bû. Ji ber ku ez cara yekem bû ku li tiştek wisa rast dihatim. Sedema porgirêdana bi şûtikê jî ev bû ku, por an serî bi tevahî di nava tehtan de zêde dîmen dida an go ji hêla dijmin ve baş dihate dîtin. Ez jî tevdîreke ewlekariyê bû. Di şeran de bivê nevê her hêzek xwedî sûîkastvana ye û ji dûr ve hewl didin ku encaman bigirin. Çawa ku sûîkasçiyên me hebûn, yên dijmin jî vala nedisekinîn.
Di çeperê de ez hevalekî bi navê Serhed bi hev re bûn. Serhed bixwe ji başûrê biçûk bû yan jî başûr rojava jî tê gotin. Lê her çiqas wisa be jî bi awayî bilêvkirinê zêde bi xweşiya min neçû. Ew bixwe ji Efrînê bû. Zêde kevn nîn bû. Jixwe berê ez û wî di heman yekîneyê de bûn. Digel vê yekê jî min der barê wî de zêde agahî nedizanibû. Lê ev ne pirsgirêk e, ya girîng ev bû ku, mirov di çeperekê de mil bi mil ji bona hevdu canê xwe bide...
Wê bidome...
- Ayrıntılar